مسجد خانه معبود و رتبه ذكر و دعا و عبادت و دل كندن از تشریفات ترحیم مشهد زرق و برق دنياست در اين مكان مصاحبه كردن از امور دنيوي مناسب با جایگاه و جایگاه قدسي آن ندارد. امير مومنان (ع) مي فرمايد: در پایان الزمان مردمي پيدا مي شوند كه در مساجد نشست ها برپا كنند و پيرامون دنيا و دوستي سخني مي گويند با چنين كساني هم نشيني نكنيد كه خداوند آنها را به خودشان واگذاشته و كاري به آنها ندارد.
علاوه بر موردها مذكور اموري چون: استفاده از متاع حلال در آبادسازي مساجد، رعايت استحكام بناي مسجد در عين سادگي آن، خودداري از خوابيدن در مسجد، پرهيز از سخنان بيهوده در مسجد، رعايت عصمت و طهارت و مرتب و پاكيزه وارد شدن در مسجد، تلاوت نماز تحيت در مسجد ، ... از جمله آدابي هست كه بايد رعايت گردد.
واژه و کلمهٔ مسجد در لغت به معنای سجدهگاه و پیشانی می باشد. بر اساس یک لحاظ، واژه و کلمهٔ مسجد معرب واژهٔ مزگت می باشد که از زبان آرامی وارد عربی و فارسی شدهاست.
مَزگَت واژهای ایرانی به معنی مسجد است. خواسته از مز در مزکد یا مزگت همان پروردگار و کد به معنی خانه است. در گویش کُردی به مسجد، مزگت یا مِزگوت گفته میشود و در تمامی کردستان جمهوری اسلامی ایران، عراق، ترکیه و سوریه این کلمه کاربرد دارد.
هنوز برخی از مسجدهای دیرین ایران با نام مزگت نامیده میگردد مانند «ایسپیه مزگت» (مسجد سپید) در گیلان «دزگامزگت» مازندران و در کلیه بخش ها کردنشین مانند مزگت طوبی خانم.
در قرآن، مسجد به معنای اعم نیایشگاه خداوند به شغل رفتهمی باشد. مسجد الاقصی، که محل عبادت یهودیان یا کنیسه بودهمیباشد و در طول نزول قرآن کاربردی غیر از آن نداشتهمی باشد، دو بار در قرآن از آن به عنوان مسجد نام برده گردیدهاست. همچنین در داستان اصحاب کهف نیز قرآن میگوید بر مزار آن ها مسجدی بنا کردند. این مسجد مبنی بر پیمان برنده مورخین با تمرکز به آیین مرسوم آن روز کلیسا بوده ست. البته ممکن میباشد کنیسه نیز بوده باشد؛ ولی با تمرکز به قبل تر بودن از اسلام نمیتواند به معنی مسجد مخصوص مسلمانها بوده باشد. علاوه بر مسجدالحرام(بیت العتیق) و مسجدالاقصی در قرآن کریم ومهربان به مساجد دیگری مثل مسجد قبلتین (۱اسرا) - مسجد قبا (۱۰۷توبه) - مقام ابراهیم (مصلی) و مسجد ضرار که دستور تخریب آن داده شد(۱۰۷توبه) اشاره گردیدهاست.
دربارهٔ تمثیل مسجد، هانری کربن می گوید ابتدا با تامل به پرواز پرندگان در عرش، تصمیم گرفته شد فضایی همانند عرش و در واقع در مقابل پرستشگاه آسمانی، پرستشگاهی زمینی ساخته گردد که در واقع این محل مکان ارتباط در بین عرش و زمین باشد. پرستشگاه مفهومی از فضایی هست که مسجد ایرانی را معنا میکند. فی مابین صحن مسجد، حوض آبیرنگ جایدارد که تصویری از عرش، که همان پرستشگاه مثالی می باشد و کاشیهای گنبد را نمایان میسازد.
مسجد خانه معبود و رتبه ذكر و دعا و عبادت و دل كندن از تشریفات ترحیم مشهد زرق و برق دنياست در اين مكان مصاحبه كردن از امور دنيوي مناسب با جایگاه و جایگاه قدسي آن ندارد. امير مومنان (ع) مي فرمايد: در پایان الزمان مردمي پيدا مي شوند كه در مساجد نشست ها برپا كنند و پيرامون دنيا و دوستي سخني مي گويند با چنين كساني هم نشيني نكنيد كه خداوند آنها را به خودشان واگذاشته و كاري به آنها ندارد.
علاوه بر موردها مذكور اموري چون: استفاده از متاع حلال در آبادسازي مساجد، رعايت استحكام بناي مسجد در عين سادگي آن، خودداري از خوابيدن در مسجد، پرهيز از سخنان بيهوده در مسجد، رعايت عصمت و طهارت و مرتب و پاكيزه وارد شدن در مسجد، تلاوت نماز تحيت در مسجد ، ... از جمله آدابي هست كه بايد رعايت گردد.
واژه و کلمهٔ مسجد در لغت به معنای سجدهگاه و پیشانی می باشد. بر اساس یک لحاظ، واژه و کلمهٔ مسجد معرب واژهٔ مزگت می باشد که از زبان آرامی وارد عربی و فارسی شدهاست.
مَزگَت واژهای ایرانی به معنی مسجد است. خواسته از مز در مزکد یا مزگت همان پروردگار و کد به معنی خانه است. در گویش کُردی به مسجد، مزگت یا مِزگوت گفته میشود و در تمامی کردستان جمهوری اسلامی ایران، عراق، ترکیه و سوریه این کلمه کاربرد دارد.
هنوز برخی از مسجدهای دیرین ایران با نام مزگت نامیده میگردد مانند «ایسپیه مزگت» (مسجد سپید) در گیلان «دزگامزگت» مازندران و در کلیه بخش ها کردنشین مانند مزگت طوبی خانم.
در قرآن، مسجد به معنای اعم نیایشگاه خداوند به شغل رفتهمی باشد. مسجد الاقصی، که محل عبادت یهودیان یا کنیسه بودهمیباشد و در طول نزول قرآن کاربردی غیر از آن نداشتهمی باشد، دو بار در قرآن از آن به عنوان مسجد نام برده گردیدهاست. همچنین در داستان اصحاب کهف نیز قرآن میگوید بر مزار آن ها مسجدی بنا کردند. این مسجد مبنی بر پیمان برنده مورخین با تمرکز به آیین مرسوم آن روز کلیسا بوده ست. البته ممکن میباشد کنیسه نیز بوده باشد؛ ولی با تمرکز به قبل تر بودن از اسلام نمیتواند به معنی مسجد مخصوص مسلمانها بوده باشد. علاوه بر مسجدالحرام(بیت العتیق) و مسجدالاقصی در قرآن کریم ومهربان به مساجد دیگری مثل مسجد قبلتین (۱اسرا) - مسجد قبا (۱۰۷توبه) - مقام ابراهیم (مصلی) و مسجد ضرار که دستور تخریب آن داده شد(۱۰۷توبه) اشاره گردیدهاست.
دربارهٔ تمثیل مسجد، هانری کربن می گوید ابتدا با تامل به پرواز پرندگان در عرش، تصمیم گرفته شد فضایی همانند عرش و در واقع در مقابل پرستشگاه آسمانی، پرستشگاهی زمینی ساخته گردد که در واقع این محل مکان ارتباط در بین عرش و زمین باشد. پرستشگاه مفهومی از فضایی هست که مسجد ایرانی را معنا میکند. فی مابین صحن مسجد، حوض آبیرنگ جایدارد که تصویری از عرش، که همان پرستشگاه مثالی می باشد و کاشیهای گنبد را نمایان میسازد.